WIERSZ P.T. PRACA ROLNIKA W DAWNYCH LATACH.

WIERSZ   p.t.PRACA ROLNIKA W DAWNYCH LATACH.
Kiedyś moja wioska była bardzo mała
Od figury Jezusa drogą zaczynała
Drogą wąską polną furmanki jechały
A przy drodze gospodarze stodoły stawiały
Dopiero w podwórkach domy budowały
A pola wąziutkie zbożem zasiewały
Bo chleb to od Boga nam jest darowany
I rolnika pracą ciężko zdobywany
Dawniej w żniwa na polu kosą zboże kosił
I w snopy je wiązał i na wóz układał
I w swojej stodole młockę zapowiadał
Gdy wymłócił zboże , żarnami obracał
A była to również bardzo ciężka praca
I z mąki żytniej szarej chleb upiekła żona
By nakarmić wszystkich z rodzinnego grona
A jesienią również ciężko pracowali
By do piwnic złożyć plony naszej ziemi
Bo zima zazwyczai była mroźna , długa
A rolnik o wszystko zadbać w tedy umiał
W oborze hodował przeróżną zwieżynę
By wykarmić w zimie dość liczną rodzinę
Koń zazwyczai w zimie miewał odpoczynek
Zaś krówki w oborach mleko oddawały
Gospodynie rankiem w mieście sprzedawały
Bo nie było kiedyś proszkowego mleka
Którym teraz karmią małego człowieka.



WIERSZ O PRACY ROLNIKA OBECNIE

Teraz moja wioska się rozbudowała
Choć przez nią ta droga nadal pozostała
Figura z Jezusem stoi na swym rogu
Nie ma do wsi drogi z ziemi zbudowanej
Lecz teraz asfaltem pięknie wykładanym
Nie ma już tych stodół z drewna budowanych
Bo rolnik nie jeździ konikiem bułanym
Tylko traktorami z dwoma przyczepami
A zboże nie sieje z płachty tak jak dawniej
Lecz traktor siewnikiem zasieje dokladniej
I rolnik tak ciężko nie musi pracować
Każdy gospodarstwo chce zmechanizować
Nie kosi już zboża kosą na swym polu
Bo kombajn za niego wykosi , wymłóci
Na przyczepę sypnie wymłócone ziarno
I chłop w skupie sprzeda choć za grosze marne
Bo rolnik jest teraz panem na swych włościach
Wsiada w swój samochód i jedzie się gościć
Konika już nie ma karmić go nie musi
Tylko ropę leje i traktorem ruszy
Obory są puste, zwierząt nikt nie trzyma
A pola są chude , obornika nie ma
Zamiast obornika nawozy wysiewa
I dlatego zatruta nasza Polska ziemia.